Yüz kilometre bayağı uzun bir yoldur, arabayla bile, yürüyerek bin kat daha uzundur, özellikle bir köpek için. Yani, bir köpeğin adımı insan adımının dörtte biri uzunluğundadır. Fakat Tuvia üç hafta sonra döndü. Okulun kapısında beni bekliyordu. Beni gördüğünde havlamadı bile, mecali yoktu, yerinden kalkmadan kuyruğunu sallamakla yetindi. Ona su getirdim, on çanak filan su içti. Babam onu gördüğünde gözlerine inanamadı. “Bu bir lanet, bu köpek bir lanet,” dedi Tuvia’ya mutfaktan hemen birkaç kemik getiren anneme. O gece yatağımda yatmasına izin verdim. Benden önce uyudu. Gece boyunca inledi, hırladı, rüyasında kafasını bozan herkesi ısırmaya çalıştı.
(Gazze Blues- Etgar Keret & Samir El Youssef. Çeviren: Avi Pardo)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder