25 Ocak 2012 Çarşamba

Sefil

Çünkü sanat bizi incitmez, yaralamaz. Bir oyunu izlerken döktüğümüz gözyaşları sanatın uyandırması gereken şiddetli, zarif, temiz duyguların ifadesidir. Ağlarız ama yaralanmadan. Kederleniriz ama kederimiz acı vermez bize. Spinoza'nın dediği gibi, gerçek hayatımızda keder, daha alt basamakta, daha zayıf bir mükemmelliğe geçiş demektir. (...) Ancak ve ancak sanat aracılığıyla kendi mükemmelliğimizi gerçekleştirebiliriz; gerçek varoluşun sefil, alçaltıcı tehditlerinden sadece sanat aracılığıyla koruyabiliriz kendimizi.

(Sanatçı Olarak Eleştirmen, Sanatçı: Eleştirmen, Yalancı, Katil. Oscar Wilde, çeviren: Esin Soğancılar. İletişim, 2008. Görsel, Frida Kahlo'nun günlüğünden bir sayfa.)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder