Cümlelerin soru işaretlerine ihtiyacı yok. Yazılış biçimlerinden hangilerinin soru olduğu anlaşılır. Sözdiziminden. Bu yüzden soru işaretlerine ya da ünlemlere ihtiyaç duymuyorum. Onları tamamen gereksiz buluyorum. Ortalığı karıştırıyorlar sadece ve (sayfada) yerleri yok. Tırnak işaretleri mesela. Metin bu işaretlerle dolup taştı mı berbat oluyor.
Nihayetinde nerede bir diyalog olduğunu anlayabilir insan.
(Herta Müller, noktalama işaretlerinin bazılarına başkaldırırken... Alıntı: Paris Review. Görsel: Berlin.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder